Verschillende soorten stemmingsstoornissen:

• Depressie
• Dysthyme stoornis
• Bipolaire stoornis

 

Depressie:

Depressieve stoornissen worden veroorzaakt door een samenspel tussen stressvolle gebeurtenissen en/of langer bestaande moeilijkheden en factoren die de cliënt met zich meedraagt (lichamelijke en psychologische factoren), die ontstaan zijn door genetische belasting (wat inhoudt wat al in de genen zit) en levensgebeurtenissen.

Uit onderzoek blijkt dat de kwetsbaarheid voor depressie voor een groot deel erfelijk bepaald is. Eerstegraadsfamilieleden (ouders en kinderen) van depressieve cliënten met een depressie hebben ruim 2 keer zoveel kans om een depressie te ontwikkelen dan de algemene bevolking.

Psychologische factoren spelen ook een rol bij het ontstaan van een depressie. Depressieve mensen hebben een negatief denkpatroon en daardoor komen zij al snel terecht in een negatieve spiraal. Alledaagse tegenslagen worden als zo negatief ervaren dat ze aanleiding kunnen geven tot het ontstaan van depressieve gevoelens. En als er eenmaal sprake is van een depressie kunnen depressieve mensen zichzelf nog verder in de put denken doordat ze geen uitweg zien. Dit denkproces is erg belangrijk in het ontstaan van een depressie.

 

Symptomen depressie:

Psychologische symptomen

• Neerslachtigheid, bedroefdheid, somberheid, hopeloosheid.
• Vermoeidheid, verlies van energie.
• Men voelt niks meer zoals, vreugde, verdriet, liefde.
• Ze krijgen problemen met denken en het geheugen.
• Gedachten over schuld, zelfverwijt, waardeloosheid en verlies van zelfrespect.

 

Gedragsmatige symptomen:

• Sociaal terugkerend gedrag, verlies van interesse in de omgeving.
• Verlies van het vermogen om plezier te hebben.
• Lichamelijke onrust of geremd gedrag.
• Suïcidaliteit (zelfmoord gedachtes/neigingen).

 

Functionele symptomen:

• Eetstoornissen: afgenomen of toegenomen eetlust.
• Slaapstoornis: vroeg wakker worden of juist slaapzucht.
• Seksuele stoornis: verminderde behoefte.
• Lichamelijke klachten: diarree.

 

Bron: http://www.brainclinics.com/depressie

 

Dyshtyme stoornis:

Iemand met een dysthyme stoornis vertoont minder verschijnselen van depressie dan een persoon met een ‘gewone’ depressieve stoornis. Daarbij zijn de verschijnselen minder intens van aard. De ernst van een dysthyme stoornis kan verschillen waarbij lange sombere periodes afgewisseld kunnen worden door korte periodes waarin het iets beter gaat. Deze korte periodes duren nooit langer dan twee maanden en meestal blijft de sombere stemming aanwezig. Indien de klachten tenminste twee jaar aanhouden is er sprake van een dysthyme stemmingsstoornis.

 

Een dysthyme stoornis wordt dus gekenmerkt door minder bijkomende klachten naast de sombere stemming. Het relatief lichte karakter van de klachten hangt echter niet samen met de mate van lijden aangezien iemand met een dysthyme stoornis zich eenzaam, zeer ongelukkig en nooit echt goed voelt en daarnaast behoorlijke functionele beperkingen ondervindt. Mensen met een dysthyme stoornis vertonen over het algemeen minder negatieve symptomen zoals slapen, hongerigheid en verandering in gewicht. Sommige cliënten doen een geslaagde suïcidepoging. Het is moeilijk om erkenning te krijgen voor de stoornis en vaak worden deze mensen door hun omgeving als negatief ervaren en vinden ze het moeilijk om er contact mee te onderhouden. Ondanks dat er dus sprake is van mildere symptomen dan bij een depressie wordt de dysthyme stoornis door zijn meer langdurige karakter als zwaarder ervaren.

 

Kinderen en adoloscenten:

Een dysthyme stoornis begint vaak vroeg (tijdens de kindertijd, adolescentie of de vroege volwassenheid). De stoornis komt vaker bij nakomelingen voor van ouders met een depressieve of dysthyme stoornis. Bij kinderen lijkt de dysthyme stoornis even vaak bij jongens als bij meisjes voor te komen en leidt dikwijls tot verslechterde schoolprestaties en slechtere sociale interacties.

Kinderen en adolescenten die aan deze stoornis lijden gedragen zich meestal prikkelbaar, chagrijnig en gedeprimeerd. Ze hebben een laag gevoel van eigenwaarde en slechte sociale vaardigheden en zijn pessimistisch.

 

Van een dysthyme stoornis met een vroeg begin is sprake indien de stoornis zich voor het 21ste jaar voordoet. Hierna wordt van een laat begin gesproken. Personen die de stoornis vroeg ontwikkelen hebben een hogere kans op depressieve episodes. In veel gevallen ontwikkelt zich binnen vijf jaar na de dysthyme stoornis een depressieve stoornis.

Volwassen vrouwen hebben een drie keer zo’n grote kans een dysthyme stoornis te ontwikkelen dan mannen.

 

Behandeling:

Een chronische depressie is over het algemeen moeilijker te behandelen dan andere vormen van depressie en gaat niet vanzelf over. Antidepressiva kunnen de klachten doen verminderen maar nemen de depressie niet weg hoewel deze wel als minder zwaar ervaren kan worden. Met behulp van psychotherapie kan geleerd worden de depressie beter in de hand te houden waardoor het dagelijks functioneren verbetert.

 

Bron: http://www.lichtopdepressie.nl/stemmingsstoornissen/dysthyme-stoornis/

 

Bipolaire stoornis:

Een depressieve episode wordt door cliënten meestal herkend als het gevoel van ziek en somber te zijn. Je kan dus zeggen dat alles minder en negatiever gaat als normaal. Kenmerkend is de sombere stemming, beneden normaal, die zich ook kan uiten als onverklaard verdriet of een bedrukt gevoel. Soms voelt men in een depressie helemaal niets meer; zelfs de liefde voor partner of kinderen kan (tijdelijk) weg zijn. Het vermogen om plezier te beleven, zin in iets te hebben, is verminderd of afwezig. Het nadenken gaat slecht. De cliënt is ongeconcentreerd bij lezen en luisteren, vergeetachtig en ziet overal tegenop. De cliënt is stil, teruggetrokken en besluiteloos. Angst kan hierbij overheersen. Het gevoel van eigenwaarde is slecht en ze kunnen zichzelf ten onrechte allerlei verwijten maken. Ook lichamelijke functies functioneren niet goed meer zoals slaap en eetlust. Meestal zijn deze verminderd en soms toegenomen. Moeheid, pijnen, verminderde seksuele belangstelling en andere klachten kunnen aan lichamelijke ziekten doen denken. De cliënt kan traag zijn; en onrustig zijn, niet stil kunnen zitten komt ook voor. Sommige cliënten beleven in de loop van de dag enige verbetering – dat staat bekend als een dag schommeling. Gedachten aan de dood, of zelfs doodswens, komen vaak voor. Het gevaar van zelfdoding (suïciderisico) moeten de mensen in de omgeving serieus nemen.

Bron: http://www.vmdb.nl/bipolair/wat-is-de-bipolaire-stoornis/

 

Behandeling:

In de eerste fase van de behandeling zijn een aantal afspraken met een psychiater en een verpleegkundige. Voor de meeste cliënten bestaat de behandeling uit medicatie om de stemming te stabiliseren (verminderen) en eventueel medicatie tegen slaapproblemen, onrust of psychose.

 

Acceptatie

Omdat kennis en acceptatie van de bipolaire stoornis erg belangrijk zijn, is het belangrijk om samen met iemand die belangrijk voor je is een cursus te volgen over een bipolaire stoornis.

In de beginfase van de behandeling zal ook veel aandacht uitgaan naar het leren leven met een bipolaire stoornis. Zeker als de diagnose voor het eerst gesteld wordt, kan dat een grote klap betekenen. Vaak is het ook een opluchting. Mensen weten vaak al langer dat er iets aan de hand is. Wanneer de klachten een naam krijgen, is een eerste stap gezet om er iets aan te gaan doen.

 

24-uurs behandeling

Bij een ernstige manie of depressie, kan een opname in een kliniek noodzakelijk zijn. 
In uitzonderlijke gevallen kunnen mensen ook tegen hun zin opgenomen worden. Dat is alleen mogelijk als er sprake is van een (levens)gevaarlijke situatie of dreigende grote maatschappelijke schade voor de cliënt of hun omgeving.

Bron: http://www.psyq.nl/Programma/Depressie/Bipolaire-stoornis/Behandeling